USTRÓJ REPUBLIKI RZYMSKIEJ

Struktura ustrojowa demokracji rzymskiej

Konsulowie
Było ich dwóch, wybieranych na rok. Jeden zostawał w Rzymie, a drugi szedł na wojnę. Nie chcieli, by jedną osoba zostawała nim więcej niż jeden raz, ponieważ bali się tyranii. Wyjątkiem był np. Mariusz.

W stanach zagrożenia, wyjątkowych sytuacjach, wybierano dyktatora na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy. Wszystkie urzędy przestawały wtedy działać. Wyjątkiem był Juliusz Cezar, który urząd ten pełnił dożywotnio. 

Pretorzy (sędziowie) przewodniczyli sądom. Byli czymś w rodzaju policji.

Poza senatorem i konsulem, najbardziej poważny urząd to cenzorzy - byli konsulowie. Mogli wtrącać się w życie prywatne, jeśli naruszało to swobodę obyczajową. Określali, którzy obywatele mogą przynależeć do danego urzędu poprzez cenzus dochodów.

Senat (seneks - starzec):
- instytucja, w której dominują ludzie starsi (mają doświadczenie życiowe i mądrość)
- mają tak duży autorytet, że gdy coś doradzą, to jest to poleceniem
- jest to jedyny urząd, który trwa niezmiennie w czasie republiki i cesarstwa
- funkcja dziedziczna; było ich ok. 300

Kwestorzy to ci, którzy kwestują (kwesta - zbiórka np. pieniędzy w celach charytatywnych)

Trybun Ludowy to najwyższy urzędnik, który prezentował plebejuszy. Był nim plebejusz.

Republika arystokratyczna: były trzy typy zgromadzeń i w zależności od uprawnień, zajmowali się różnymi typami spraw (np. sprawy rodzinne, uchwała ustaw), jedne urzędy wybierali kwestorzy i trybunowie, o których decydowali plebejusze, resztę wybierali urzędnicy wyższego szczebla.