SŁOWIANIE

Podział Słowian
Ostatecznie w Europie podzielili się na trzy grupy:
- Słowian Wschodnich - wszyscy, którzy mieszkali na wschód od Bugu (np. Rusini, Ukraińcy, Białorusini)
- Słowian Zachodnich - wszystkie plemiona Słowian Połabskich - Połabianie mieszkający między Łabą a Odrą, później zostali wymordowani przez Niemców (np. Polacy, Czesi, Słowacy, Serbowie Łużyccy)
- Słowian Południowych (np. Chorwaci, Słowacy, Serbowie, Bułgarzy pierwotnie spokrewnieni z Turkami i Macedończykami, którzy w czasie napływu Słowian ulegli slawizacji - zesłowiańszczeniu, przyjmując m.in. ich kulturę).

Wierzenia Słowian
Uprawiali politeizm. Czcili, jak wszystkie tego typu plemiona, bóstwa związane z siłami natury.
Naczelny, bóg słońca, to Swarożyc.
Istniał również bóg wiatru, piorunu itd.
Bóstwem bardzo uniwersalnym było bóstwo Światowida (w cztery strony świata). Nie był związany z żadnymi siłami przyrody.
Czcili ich w lasach, świętych gajach. Dlatego chrześcijanie wycinali lasy. Nie wiadomo, do czego służyły kręgi kamienne.
Byli bardzo przywiązani do kultu przodków. Kultywowali obrządek ciałopalny. Wyróżnikiem pochówków słowiańskich było usypywanie nad grobem tzw. kurhanów (stożkowych górek). Pozostałością było usypywanie kopców na cześć osób sławnych. Bardzo lubili przychodzić do zmarłych i świętować na grobach (śpiewali, jedli). Pozostałością tego było wtykanie kawałków jedzenia (zwykle chleba), by ciało się najadło.
Kościół chrześcijański próbował wyplenić te zwyczaje, nakładając na ich święta, święta chrześcijańskie (np. Świętego Jana = Noc Kupały). Chciał w ten sposób przyzwyczaić ludzi do nowych świąt. 

Struktura społeczna
Podstawową komórką społeczną była rodzina. Różniła się od rodziny współczesnej tym, że była to rodzina poligamiczna. U kobiet nie ceniono dziewictwa. Jeżeli panna młoda była dziewicą, była to podstawa do tego, by ją odprawić, bo twierdzili, że nie była nic warta.
Kilka rodzin tworzyło ród.
Rody łączyły się w plemiona.
Plemiona łączyły się w związki plemienne.
Zanim powstały organizacje państwowe, to były organizacje terytorialne (opole). Najczęściej powstawały, gdy były zagrożenia, niebezpieczeństwo. Opola rządzone były przez wiec - zgromadzenie wszystkich mężczyzn (np. gdy planowano wojnę, to wybierano jedną osobę, która miała ją prowadzić, jest to wojewoda). Najważniejszy głos miała zazwyczaj starszyzna. Czasami zdarzało się, że wojewoda sprawował władzę poza okresem wojny. Nabierała okres dziedziczny - tworzenie dynastii.

Pierwsze państwa słowiańskie nazwane były efemerydą (pojawia się i znika)
a) Państwo Samona - pierwsze znane państwo chrześcijanom. Powstało na terenie dzisiejszych Czech. Nazwa pochodzi od człowieka, który zjednoczył plemiona słowiańskie w VII w.n.e. Samon był Frankiem. Istniało krótko i rozpadło się po śmierci Samona, około 660 r.n.e., bo nie mieli podstaw. Utworzone, bo istniało zagrożenie. Nie było więzi między ludźmi tego państwa (np. tradycja, język, kultura).

Obraz przedstawiający
Cyryla i Metodego
pędzla Jana Matejki

 b) Państwo Wielkomorawskie - jego ośrodkiem były Morawy. Powstało w IX w.n.e. Pierwszym władcą był Mojmir I. Bardzo rozbudowało się terytorialnie - zajmowali południową Polskę (Małopolska z Krakowem, Górny Śląsk, część Dolnego Śląska). Jest to pierwsze państwo, które uległo chrystianizacji przez mnichów, braci Cyryla (Konstantyna) i Metodego. Zostali sprowadzeni, bo książęta chcieli uratować państwo przed mordami ludów (wystarali się o misję). Bracia nauczyli się języka Słowian, dlatego zaczęli nauczać w ich języku i odprawiać msze, co stało się herezją (msza odprawiana była tylko w języku łacińskim). Cyryl stworzył pierwszy alfabet zwany głagolicą, wersja poprawiona to cyrylica.

Niemcy nie mogły zdzierżyć, że ci nauczają, dlatego oskarżyli ich o herezję. Ci musieli pojechać do papieża i się wytłumaczyć. Cyryl osiadł w Rzymie, a Metody powrócił. Nauczeni przez nich zostali wypędzeni z kraju.

Rozpadło się w 906 r.n.e. pod wpływem najazdów Węgrów. Na ich gruzach powstały Czechy, Słowacja, Polska.