W 395 r.n.e., po śmierci Teodozjusza, Cesarstwo podzielono na Zachodniorzymskie i Wschodniorzymskie.
W 330 r.n.e. Konstantynopol nazwany "drugą równoprawną stolicą Cesarstwa". Po upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego, Cesarstwo Wschodniorzymskie nazwane zostało Bizancjum.
Przyczyny upadku Imperium Rzymskiego
a) następuje kryzys władzy, ponieważ bardzo często wybierano uzurpatorów (ktoś, kto próbuje przejąć władzę, a nie ma do tego prawa); w III w.n.e. w ciągu niespełna 50 lat zmieniło się 64 cesarzy
b) powody gospodarcze:
- podstawowym powodem był upadek znaczenia Rzymu, który stawał się zapomnianym, zapuszczonym państwem
- tzw. psucie monety, które polega na dokładaniu większej ilości drugiego składnika, przez co zostaje zaburzona proporcja; Mikołaj Kopernik sformułował prawo, które mówi, że "pieniądz zły wypiera z rynku pieniądz dobry". Pieniądz niezepsuty był tezauryzowany (chowany do skarbca) i miał taką wartość, jak jego zawartość i waga
- nasilające się z czasem bardzo wysokie podatki, które ściągane były brutalnymi metodami
- brak ludzi, którzy uprawialiby ziemię spowodował sprowadzenie tzw. kolonów - osadników, pomiędzy którymi dzielono wszystkie latyfundia i oddawano im je w dzierżawę, z czasem zostali do nie przywiązani (początek systemu feudalnego)
- coraz mniej niewolników - brak rąk do pracy u bogatych Rzymian, dlatego też sprowadzono kolonów
- ostatecznym powodem była Wielka Wędrówka Ludów, której sprawcą byli Hunowie (lud pochodzenia tureckiego, który wyruszył z terenów azjatyckich w kierunku granic Imperium Rzymskiego), ale na ich drodze mieszkali również inne ludy (Goci, Alanowie, Gepidzi, Longoburdowie, Frankowie, Wandalowie, Burgundowie, Wizygoci, Ostrogoci). Większość tych ludów uciekła w kierunku przeciwnym do Hunów, czyli w granicę Cesarstwa. W V w.n.e. wszystkie ludy nacierały na granicę Cesarstwa Zachodniorzymskiego.
a) następuje kryzys władzy, ponieważ bardzo często wybierano uzurpatorów (ktoś, kto próbuje przejąć władzę, a nie ma do tego prawa); w III w.n.e. w ciągu niespełna 50 lat zmieniło się 64 cesarzy
b) powody gospodarcze:
- podstawowym powodem był upadek znaczenia Rzymu, który stawał się zapomnianym, zapuszczonym państwem
- tzw. psucie monety, które polega na dokładaniu większej ilości drugiego składnika, przez co zostaje zaburzona proporcja; Mikołaj Kopernik sformułował prawo, które mówi, że "pieniądz zły wypiera z rynku pieniądz dobry". Pieniądz niezepsuty był tezauryzowany (chowany do skarbca) i miał taką wartość, jak jego zawartość i waga
- nasilające się z czasem bardzo wysokie podatki, które ściągane były brutalnymi metodami
- brak ludzi, którzy uprawialiby ziemię spowodował sprowadzenie tzw. kolonów - osadników, pomiędzy którymi dzielono wszystkie latyfundia i oddawano im je w dzierżawę, z czasem zostali do nie przywiązani (początek systemu feudalnego)
- coraz mniej niewolników - brak rąk do pracy u bogatych Rzymian, dlatego też sprowadzono kolonów
- ostatecznym powodem była Wielka Wędrówka Ludów, której sprawcą byli Hunowie (lud pochodzenia tureckiego, który wyruszył z terenów azjatyckich w kierunku granic Imperium Rzymskiego), ale na ich drodze mieszkali również inne ludy (Goci, Alanowie, Gepidzi, Longoburdowie, Frankowie, Wandalowie, Burgundowie, Wizygoci, Ostrogoci). Większość tych ludów uciekła w kierunku przeciwnym do Hunów, czyli w granicę Cesarstwa. W V w.n.e. wszystkie ludy nacierały na granicę Cesarstwa Zachodniorzymskiego.
Ostateczny rok upadku to 476 r.n.e., kiedy usunięty został z tronu Romulus Augustulus przez wodza Odoakra. Jest to również koniec starożytności i początek średniowiecza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz