NORMANOWIE (WIKINGOWIE)

Dotyczy to trzech narodów skandynawskich:
- Dani
- Szwecji
- Norwegii.
Nazwano ich Wikingami (rozbójnicy), ponieważ znani byli z grabieży, podbojów.

Przyczyny wypraw Normanów
- fatalne warunki w Skandynawii: niemożliwa wyprawa, mało żyznych pół, skaliste i zimne kraje, góry
- przeludnienie Skandynawii - szukanie nowych terenów pod osadnictwo; musieli walczyć o teren dla plemienia, jeżeli przegrali, to musieli opuścić kraj (sagi - tradycyjną literatura, z której dowiadujemy się o walkach, rolach wodzów)
- większość statków poruszała się wzdłuż wybrzeży (były węższe, dłuższe, klinkierowa burta osłaniana smołą z sierści zwierząt, mogły wpływać w koryta rzek)
- większe łodzie o wyższych burtach, którymi można było odbywać podróże dalekomorskie (prawdopodobnie dotarli do Islandii, Grenlandii, chyba Ameryki Północnej, wyspy Europy, Północna Francja, Irlandia, najcenniejsza zdobycz to Normandia)
- waredzy dotarli na Ruś (założyli np. Kijów, Nowogród).

Dynastia jurygowiczów - pierwsza dynastia założona przez Wikingów. Być może Mieszko I (dynastia Piastowska) był Normanem.

Karol Prosty

W Północnej Francji osiedlili się Duńczycy prawdopodobnie od połowy IX w.n.e. Zbudowali bardzo silne państwo, przyjęli chrzest, podporządkowali się królom frankijskim w 911 r.n.e. Karol Prosty nadał im te ziemie w lenno (nadawanie ziemi za lojalność, służbę wojskową). 

Mimo że byli chrześcijanami i podporządkowali się, to nie zaprzestali podbojów (np. Południowa Italia). Perłą w koronie miało być zdobycie Brytanii.

Wilhelm Zdobywca

Zdobycie Brytanii przez Normanów
Na jej terenie mieszkały m.in. ludy saskie, anglodowie. Albo mieszkali tam od początku albo napłynęli w wyniku Wiosny Ludów. Od IX w.n.e. teren był zajmowany przez Duńczyków i po śmierci króla Danii, Kannuta, rozpoczęły się walki o tron jesienią 1066 r.n.e. w bitwie pod Hastingst. 25.12.1066 r.n.e. Wilhelm Zdobywca koronował się na króla Anglii. Od tej pory nikomu nie udało się jej podbić. Wilhelm Zdobywca wprowadził własne porządki: podzielił kraj na hrabstwa, którymi zarządzali szeryfowie.

Księga Dnia Ostatecznego z 1086 r.n.e. dostarcza dużo informacji o ludności, sporządzony był w celach podatkowych.

Do Brytanii przenieśli swoje obyczaje, kulturę. Był to rozkwit średniowiecza. Język angielski uważany był za język plebsu, a język francuski przeznaczony był dla tych wyższych, lepszych.