Folwark pańszczyźniany - gospodarczo wyodrębniony obszar ziemi stanowiący gospodarkę własną pana feudalnego i uprawiany bezpośrednio przez poddanych chłopów
Nastawiony był na uprawę zboża (szlachta była zacofana i niechętnie przyjmowała nowinki i rośliny, które dają większe zbiory itp.)
Gospodarka w folwarkach jest gospodarką ekstensywną (szlachta nie inwestowała w folwarki, nie kupowali nowszych narzędzi, nawozów, bo nie mieli wiedzy na ten temat). Szlachta była nastawiona na jak największy zysk. Uważali, że nadmierne inwestowanie to strata pieniędzy. Aby powiększyć dochody, szlachta powiększyła arreat uprawianej ziemi. Ziemię najczęściej kupowali, ale mogli też zagospodarować pustki, zagarnąć serwituty, przejąć folwark i biznesy sołtysa lub ziemię chłopską, gdy chłop umarł lub uciekł, wypalić kawał lasu.
Rozwojowi gospodarki ekstensywnej sprzyjało:
- brak buntów chłopskich
- zapotrzebowanie na zboże w Europie Zachodniej
- chłopi nie mogli opuszczać wsi
- okres pokoju (chłopi nie byli wybijani)
- usunięcie krnąbrnego sołtysa ze wsi
- obniżenie podatków do 2 gr za łan.
Polska spichlerzem Europy
Polska eksportowała bardzo dużo zboża, ale nie większość (przesadne określenie).
Zboże eksportowane było przez Gdańsk, a folwarki umieszczane były spływami, po których mogła płynąć barka i rzekami.
Wystrzegano się transportu drogami, bo były w opłakanym stanie.
Przez Gdańsk Polska eksportowała także skóry, futra, wełnę, len i konopie.
Bardzo fajny wpis. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń