Polska pod rządami Ludwika Węgierskiego (1370-1382 r.)
Ludwik Węgierski nie zamierzał opuścić Węgier. W Krakowie przebywał sporadycznie, na stale zamieszkała tam jego matka i Elżbieta Łokietkówna (siostra Władysława Łokietka). Kontynuowała ona politykę Kazimierza Wielkiego dla rozwoju miast, handlu, osadnictwa. Za bardzo otaczała się doradcami węgierskimi, co denerwowało Polaków.
W 1376 r. dworzanie węgierscy Elżbiety Łokietkównej zostali wymordowani. Ta wstrząśnięta wyjechała z Polski, nie chcąc już wrócić do Krakowa.
Mordy polityczne były bardzo rzadkie na polskim dworze.
Ludwik Węgierski, aby zachęcić polską szlachtę do zaakceptowania na tronie swojej córki, wydał pierwszy przywilej dla szlachty.
Ludwik Węgierski nie zamierzał opuścić Węgier. W Krakowie przebywał sporadycznie, na stale zamieszkała tam jego matka i Elżbieta Łokietkówna (siostra Władysława Łokietka). Kontynuowała ona politykę Kazimierza Wielkiego dla rozwoju miast, handlu, osadnictwa. Za bardzo otaczała się doradcami węgierskimi, co denerwowało Polaków.
W 1376 r. dworzanie węgierscy Elżbiety Łokietkównej zostali wymordowani. Ta wstrząśnięta wyjechała z Polski, nie chcąc już wrócić do Krakowa.
Mordy polityczne były bardzo rzadkie na polskim dworze.
Ludwik Węgierski, aby zachęcić polską szlachtę do zaakceptowania na tronie swojej córki, wydał pierwszy przywilej dla szlachty.
 |
| Jadwiga |
Panowanie Jadwigi (1384-1399 r.)
Obniżka podatków przekonała polską szlachtę, aby na tronie zasiadła kobieta. Na początku myśleli o Marii, ale ta była już zamężna.
Jadwiga miała około 10-11 lat, gdy przyjechała do Polski. Zgłaszało się dużo chętnych do jęk ręki. Mimo swojego młodego wieku, była już zamężna/zaręczona z Wilhelmem Habsburgiem (bez skonsumowania związku). Szlachta nie chciała się zgodzić, aby Wilhelmem Habsburski przejął tron. Panowie polscy zamknęli Jadwigę i pilnowali jej, aby Wilhelmem Habsburski się do niej nie dostał i by nie doszło do konsumpcji związku, bo zbliżała się do 12. roku życia. Była zrozpaczona, bo bardzo kochała wybranka, a za męża wybrali starszego jak dla niej, Jagiełłę, który był poganinem.
Udało się rozwiązać małżeństwo z Wilhelmem Habsburgiem i w 1384 r. została koronowana na króla Polski.
Miała około 27 lat. O jej panowaniu nie można powiedzieć dużo, ale dobrze. Uchodziła za władcę bardzo wykształconą. Miała około 170 cm wzrostu i była bardzo piękną kobietą. Miała słabość do Zakonu Krzyżackiego. Wszystkie spory z nimi były przez nią łagodzone i rozwiązywane w sposób pokojowy. Łagodziła również stosunki między Władysławem Jagiełłą a jego bratem stryjecznym (kuzynem), Witoldem, który rządził w jego imieniu na Litwie. Władysław Jagiełło chciał go sobie podporządkować. Konflikt ten po śmierci Jadwigi powrócił z podwojoną siłą.
Stanęła na czele wojska i obroniła Ruś Halicką.
Jej największą zasługą jest odbudowa Akademii Krakowskiej i wystaranie się u papieża Bonifacego o zgodę na wydział teologiczny, co podniosło jej prestiż.
Bardzo długo z Władysławem Jagiełłą nie mogła mieć dzieci. Chodziła nawet na pielgrzymki. Ostatecznie zaszła w ciążę i urodziła Elżbietę Bonifację, która zmarła po porodzie. Jadwiga zmarła w 1339 r. na gorączkę połogową. Została pochowana z niemowlęciem w grobie na Wawelu.
Zmarła w młodym wieku (kobiety rzadko dożywały więcej niż 30 lat).
Już przed śmiercią uważano ją za bardzo dobrą osobę, dlatego rozpoczęto proces beatyfikacyjny, a Jan Paweł II kanonizował ją (kanonizacja trwała 600 lat).
Obniżka podatków przekonała polską szlachtę, aby na tronie zasiadła kobieta. Na początku myśleli o Marii, ale ta była już zamężna.
Jadwiga miała około 10-11 lat, gdy przyjechała do Polski. Zgłaszało się dużo chętnych do jęk ręki. Mimo swojego młodego wieku, była już zamężna/zaręczona z Wilhelmem Habsburgiem (bez skonsumowania związku). Szlachta nie chciała się zgodzić, aby Wilhelmem Habsburski przejął tron. Panowie polscy zamknęli Jadwigę i pilnowali jej, aby Wilhelmem Habsburski się do niej nie dostał i by nie doszło do konsumpcji związku, bo zbliżała się do 12. roku życia. Była zrozpaczona, bo bardzo kochała wybranka, a za męża wybrali starszego jak dla niej, Jagiełłę, który był poganinem.
Udało się rozwiązać małżeństwo z Wilhelmem Habsburgiem i w 1384 r. została koronowana na króla Polski.
Miała około 27 lat. O jej panowaniu nie można powiedzieć dużo, ale dobrze. Uchodziła za władcę bardzo wykształconą. Miała około 170 cm wzrostu i była bardzo piękną kobietą. Miała słabość do Zakonu Krzyżackiego. Wszystkie spory z nimi były przez nią łagodzone i rozwiązywane w sposób pokojowy. Łagodziła również stosunki między Władysławem Jagiełłą a jego bratem stryjecznym (kuzynem), Witoldem, który rządził w jego imieniu na Litwie. Władysław Jagiełło chciał go sobie podporządkować. Konflikt ten po śmierci Jadwigi powrócił z podwojoną siłą.
Stanęła na czele wojska i obroniła Ruś Halicką.
Jej największą zasługą jest odbudowa Akademii Krakowskiej i wystaranie się u papieża Bonifacego o zgodę na wydział teologiczny, co podniosło jej prestiż.
Bardzo długo z Władysławem Jagiełłą nie mogła mieć dzieci. Chodziła nawet na pielgrzymki. Ostatecznie zaszła w ciążę i urodziła Elżbietę Bonifację, która zmarła po porodzie. Jadwiga zmarła w 1339 r. na gorączkę połogową. Została pochowana z niemowlęciem w grobie na Wawelu.
Zmarła w młodym wieku (kobiety rzadko dożywały więcej niż 30 lat).
Już przed śmiercią uważano ją za bardzo dobrą osobę, dlatego rozpoczęto proces beatyfikacyjny, a Jan Paweł II kanonizował ją (kanonizacja trwała 600 lat).
Unia w Krewie w 1385 r.
Litwa była ogromna, co dawało ogromne tereny dla ekspansji polskie szlachty. Polska zyskałaby sojusznika w walce ze wspólnym, podstawowym wrogiem - Zakonem Krzyżackim. Największą korzyścią dla Litwy byłaby pokojowa chrystianizacja przez Polaków, chroniąc się przed agresją Krzyżaków. Litwa była ostatnim wielkim pogańskim państwem w Europie. Największe sojusze wzmacniano poprzez małżeństwa władców lub członków ich rodzin.
Jest to pierwsza unia z Litwą. Z założenia miała być unią realną (Litwa przyłączona do Polski). Litwini nie chcieli być wcieleni, chcieli zachować swoją odrębność, dlatego w rzeczywistości była unią personalną (jeden władca).
Zobowiązania Jagiełły:
- złoży swe wszystkie skarby i wyda je na odzyskanie strat Polski i Litwy
- własnymi kosztami odzyska ziemię zagrabione (Pomorze Gdańskie) i straty Korony Królestwa Polskiego
- uwolni pojmanych
- ziemie Litwy i Rusi wcieli do Korony Królestwa Polskiego (największe nieporozumienie to aplicare - Litwini rozumieli jako przyłączyć, a Polacy jako włączyć)
- przyjęcie chrześcijaństwa
Na chrzcie przyjął imię Władysław (Jagiełło to imię pogańskie). Na ojca chrzestnego poproszono Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego, który odrzucił propozycję.
Po chrzcie odbył się ślub. Byli zgodnym małżeństwem. Jadwiga nie wyszła źle na tym małżeństwie, bo np. Władysław Jagiełło nie pił nic innego niż wodę, często się mył (wszyscy zazwyczaj myli się dwa razy w roku, na święta), był kulturalny.
Po ślubie Władysław Jagiełło został koronowany na króla Polski jako małżonek, a nie samodzielnie. Po jej śmierci pozostał na tronie polskim, co było kontrowersyjne.
Litwa była ogromna, co dawało ogromne tereny dla ekspansji polskie szlachty. Polska zyskałaby sojusznika w walce ze wspólnym, podstawowym wrogiem - Zakonem Krzyżackim. Największą korzyścią dla Litwy byłaby pokojowa chrystianizacja przez Polaków, chroniąc się przed agresją Krzyżaków. Litwa była ostatnim wielkim pogańskim państwem w Europie. Największe sojusze wzmacniano poprzez małżeństwa władców lub członków ich rodzin.
Jest to pierwsza unia z Litwą. Z założenia miała być unią realną (Litwa przyłączona do Polski). Litwini nie chcieli być wcieleni, chcieli zachować swoją odrębność, dlatego w rzeczywistości była unią personalną (jeden władca).
Zobowiązania Jagiełły:
- złoży swe wszystkie skarby i wyda je na odzyskanie strat Polski i Litwy
- własnymi kosztami odzyska ziemię zagrabione (Pomorze Gdańskie) i straty Korony Królestwa Polskiego
- uwolni pojmanych
- ziemie Litwy i Rusi wcieli do Korony Królestwa Polskiego (największe nieporozumienie to aplicare - Litwini rozumieli jako przyłączyć, a Polacy jako włączyć)
- przyjęcie chrześcijaństwa
Na chrzcie przyjął imię Władysław (Jagiełło to imię pogańskie). Na ojca chrzestnego poproszono Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego, który odrzucił propozycję.
Po chrzcie odbył się ślub. Byli zgodnym małżeństwem. Jadwiga nie wyszła źle na tym małżeństwie, bo np. Władysław Jagiełło nie pił nic innego niż wodę, często się mył (wszyscy zazwyczaj myli się dwa razy w roku, na święta), był kulturalny.
Po ślubie Władysław Jagiełło został koronowany na króla Polski jako małżonek, a nie samodzielnie. Po jej śmierci pozostał na tronie polskim, co było kontrowersyjne.
Władysław Jagiełło ożenił się jeszcze trzy razy, a dzieci doczekał się po siedemdziesiątce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz