Wojna trzydziestoletnia to konflikt w latach 1618-1648 pomiędzy protestanckimi państwami Świętego Cesarstwa Rzymskiego (I Rzeszy) wspierającego przez inne państwa europejskie a katolicką dynastią Habsburgów.
Przyczyny wojny trzydziestoletniej:
- dążenia Habsburgów do wzmocnienia wpływów cesarza i opór książąt
- konflikty religijne w Czechach i Rzeszy
- spory narodowościowe w Czechach
- rywalizacja Habsburgów z pozostałymi monarchiami europejskimi.
- dążenia Habsburgów do wzmocnienia wpływów cesarza i opór książąt
- konflikty religijne w Czechach i Rzeszy
- spory narodowościowe w Czechach
- rywalizacja Habsburgów z pozostałymi monarchiami europejskimi.
Skutki wojny trzydziestoletniej:
- ogromne zniszczenia gospodarcze na terenach walk
- wielkie straty stron walczących i ludności cywilnej, której nie oszczędzała żadna z walczących stron
- kryzys gospodarczy - upadek rolnictwa, rzemiosła i handlu
- zastój w rozwoju kultury - zacofanie, intensyfikacja procesów o czary
- zapewnienie luteranom i kalwinistom wolności wyznania
- uznanie faktycznej niezależności książąt niemieckich, którzy cesarzowi podlegali, od tej pory, de iure. Podległość ta ograniczała się do niepodejmowania decyzji, które godziły w interes Rzeszy jako całości
- zatwierdzenie samodzielności Szwajcarii i Niderlandów
- Francja uzyskała Alzację, Metz, Toul, Verdun
- Szwecja uzyskała Wismar, biskupstwo bremeńskie bez Bremy, biskupstwo Werden i część Pomorza Zachodniego
- ugruntowanie rozbicia politycznego i terytorialnego Niemiec
- wzmocnienie pozycji Szwecji nad Bałtykiem
- Francja stała się głównym mocarstwem europejskim
- złamano europejską dominację Habsburgów.
- ogromne zniszczenia gospodarcze na terenach walk
- wielkie straty stron walczących i ludności cywilnej, której nie oszczędzała żadna z walczących stron
- kryzys gospodarczy - upadek rolnictwa, rzemiosła i handlu
- zastój w rozwoju kultury - zacofanie, intensyfikacja procesów o czary
- zapewnienie luteranom i kalwinistom wolności wyznania
- uznanie faktycznej niezależności książąt niemieckich, którzy cesarzowi podlegali, od tej pory, de iure. Podległość ta ograniczała się do niepodejmowania decyzji, które godziły w interes Rzeszy jako całości
- zatwierdzenie samodzielności Szwajcarii i Niderlandów
- Francja uzyskała Alzację, Metz, Toul, Verdun
- Szwecja uzyskała Wismar, biskupstwo bremeńskie bez Bremy, biskupstwo Werden i część Pomorza Zachodniego
- ugruntowanie rozbicia politycznego i terytorialnego Niemiec
- wzmocnienie pozycji Szwecji nad Bałtykiem
- Francja stała się głównym mocarstwem europejskim
- złamano europejską dominację Habsburgów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz