ŻYCIE SPOŁECZNE I GOSPODARCZE W ATENACH

Społeczeństwo ateńskie
13% osób ma prawo obywatelskie.
Urzędników była cała masa, ale najważniejszych było 10 strategów. Gdy była wojna, część dowodziła armią, a część rządziła Atenami. Były to osoby, które miały konkretną władzę polityczną.
Blue w rzeczywistości nie obradowali cały rok. Podzielili go na 10 okresów, w czasie których rządziło po 50 osób zwanych "prytanie". Zajmowali się działaniami dyplomatycznymi, finansami, obronnością, projektami ustaw itp. Codziennie losowano jedną osobę, która dostawała klucze do świątyni, w której znajdowały się wszystkie cenne przedmioty (np. pieczęcie).
Sąd Heliaia podzielony był na składy sędziowskie. Sądzili tylko drobne przekroczenia. Jeżeli ktoś miał ponieść karę śmierci, sądzony był przez areopag (urzędnicy starsi wiekiem, dlatego ufa im się, że potrafią sądzić sprawiedliwie).
Rodziny obywateli, cudzoziemcy i niewolnicy nie mieli praw politycznych.
Cudzoziemcom żyło się nieźle, często poszukiwali pracy jako np. rzemieślnik, kupiec.
Niewolnikom było tak, jak w każdym starożytnym państwie. Miał status "wolnego narzędzia" - nie było go można zabić i maltretować. Dużą ich część pochodziła z handlu czarnomorskiego. Jeżeli miał cenne umiejętności - jego pozycja była dużo wyższa. Mogli być własnością państwa lub własnością prywatną. Państwo mogło wysłać ich do prac (np. w kopalniach, na policji). Miał prawo życia i śmierci. Jedyną szansą na uniknięcie śmierci było tzw. prawo azylu - mógł uciec do świątyni i stawał się nietykalny. Czasami mógł zarabiać, przez co mógł się wykupić. Jeżeli się wykupił, funkcjonował na takich samych prawach, jak cudzoziemiec.
Pozycja kobiet była nie do pozazdroszczenia, do dziś się dużo nie zmieniło. Prawa obyczajowe mieli tylko mężczyźni, dlatego kobiety nie uczestniczyły w życiu publicznym. Jedyne kobiety, które mogły uczestniczyć w życiu publicznym to hetery:
- w starożytności: luksusowa prostytutka, która ma stałego pana, który ją utrzymuje; były wykształcone; mogły uczestniczyć w spotkaniach, bo były ładne i mądre, przez co dobrze mówiły
- dziś: kobieta kłótliwa, krzykliwa

Gospodarka
- największy wpływ na jej rozwój miała produkcja rzemieślnicza i handel
- w rzemiośle dominowały drobne warsztaty rodzinne, w których pracował jeden lub kilku niewolników
- rzemieślnicy wytwarzali ceramikę, wyroby metalowe, tkaniny i ozdoby, które sprzedawane były w krajach śródziemnomorskich oraz oliwa i wino

Port w Pireusie i Długie Mury łączące go z Atenami

- port w Pireusie w V i IV w.p.n.e. był największym centrum handlowym we wschodniej części Morza Śródziemnego. Za jego pośrednictwem importowano głównie zboże, mięso, ryby, surowce i niewolników. Cła pobierane od towarów tam przeładowanych stanowiły jeden z największych źródeł dochodu skarbu
- import taniego zboża doprowadził do przekształceń produkcji rolniczej w Attyce, dzięki czemu rozwinęło się ogrodnictwo
- największe zyski przynosiła uprawa winorośli, drzew oliwnych i produkcja oliwy
- roboty zakrojone na dużą skalę zapewniały pracę rzemieślnikom na długi czas
- zapotrzebowanie na kamień, spiż,  kość słoniową, heban i cyprys
- każdy człowiek miał możliwość pełnego korzystania z obfitości bogactwa

Upadek Aten
Po spokojnym okresie odbył się okres burzliwy. W Atenach odbyła się wojna peloponeska (431-404 r.p.n.e.). Wojna ta toczyła się między Atenami (ze Związkiem Delijskim/Morskim) a Spartą (ze Związkiem Peloponeskim). Większe szanse na zwycięstwo miała Sparta. Mówiono, że ich "żołnierze są nie do pobicia". Sukces od samego początku był po stronie Spartan, którzy dotarli do Muru Aten. W tym czasie w Atenach rozprzestrzeniła się straszna zaraza, na którą popadła również żona i syn Peryklesa (mówiono, że "to kara za jego lekkomyślne zachowanie"). W 404 r.p.n.e. Ateny się poddały, ale miasto nie zostało doszczętnie zniszczone.

Sokrates

Ateńczycy już nigdy nie podnieśli się z klęski. Kres świetności Aten zamyka się w 399 r.p.n.e. - kara śmierci Sokratesa.