Warunki naturalne
Wielkie cywilizacje rozwijały się na terenie Żyznego Półksiężyca.
Dolina Tygrysu i Eufratu obfitowały w żyzne gleby.
Rolnictwo, główne źródło utrzymania, w dolnym biegu zek możliwe było dzięki zorganizowanej pracy grupowej przy budowie i utrzymaniu sieci kanałów nawadniających.
Budowę i utrzymanie sieci irygacyjnej podjęła warstwa wykształconych kapłanów, dlatego świątynie były ośrodkami administracji państwa.
Mezopotamia była areną kilku fal wędrówek ludów (największą rolę odgrywały ludy semickie).
Sumerowie - pierwszy lud, który pojawił się w Mezopotamii. Jest to najstarsza cywilizacja na świecie. Powstała w IV tysiącleciu p.n.e.
a) charakterystyka organizacji państwowej: miasta - państwa (najstarsze: Ur, Uruk, Babilon, Kisz) budowane głównie na potrzeby sieci irygacyjnej
b) osiągnięcia:
- stworzyli pierwszy system pisma
PIKTOGRAMY -------------> PISMO KLINOWE
(obrazki) (gliniane tabliczki, na którą pisano końcówką trzciny)
- budowle: ZIGGURAT - świątynie schodkowe, na których szczycie składano ofiary
Babilonia - południowa część Mezopotamii powstała na skutek połączenia większości miast-państw. Zjednoczenia dokonali królowie, którzy tam zamieszkiwali. Unicestwiona była przez Persów.
Hammurabi był najbardziej znanym władcą Babilonu (XVIII w.p.n.e.).
Podczas panowania Nabuchodonozora II (VII - VI w.p.n.e.) Babilonia przeżywała okres świetności.
Asyria - północna część Mezopotamii. Najbardziej niebezpieczne i agresywne państwo. Zdołali podbić część Egiptu. Bezwzględni i brutalni. Okres świetności to IX - VII w.p.n.e.. Stolicą była Niniwa. Ostatni władca to Assurbanipal. Pokonana przez państwa babilońskie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz